عسل و ترمیم زخم
شواهدی برای استفاده بالینی از عسل در ترمیم زخم به عنوان یک عامل ضد باکتری، ضد التهابی و آنتی اکسیدانی و ضد ویروسی (۲۰۱۳)
عسل یک شربت غنی از کربوهیدرات است که از شهد و ترشحات گل و سایر گیاهان به دست می آید. عسل از زمان های قدیم در طب عامیانه استفاده می شده است و اخیراً توسط محققان پزشکی استفاده از آن در پانسمان زخم های حاد و مزمن دوباره کشف شده است. به طور سنتی از عسل برای درمان سوختگی ها، زخم ها و زخم های عفونی و غیرالتیام دهنده، جای جوش، سینوس پیلونیدال، زخم های وریدی و پای دیابتی استفاده می شده است. مطالعات اخیر اثربخشی عسل را در درمان زخم های وریدی تایید می کند. در بیمارانی که از زخم‌های بدخیم رنج می‌بردند، پس از درمان با باندهای پوشش داده شده با عسل، بهبودی از نظر اندازه و تمیزی زخم مشاهده شد.
به طور مشابه، پانسمان عسل سرعت بهبود زخم‌های تحت فشار را افزایش داد. عسل همچنین برای کاهش بوی بد ناشی از زخم ها که باعث ایجاد مانع اجتماعی برای بیماران می شود و ممکن است منجر به انزوا شود، استفاده شده است. عسل تصفیه نشده دارای خواص ضد التهابی، ضد باکتریایی و آنتی اکسیدانی است. اثر ضد باکتریایی آن به دلیل اسیدیته، محتوای پراکسید هیدروژن، اثرات اسمزی، محتوای تغذیه ای و آنتی اکسیدانی، تحریک ایمنی و ترکیبات ناشناخته آن است.
۴ مورد زیر را می توان به عنوان معیار برای عامل ضدعفونی کننده زخم تعریف کرد:
۱) اثر سریع بر انواع مختلف باکتری ها و قارچ های مختلف؛
۲) تسریع روند فیزیولوژیکی بهبود زخم (دبریدمان و گرانولاسیون).
۳) بدون عوارض جانبی موضعی یا سیستمیک (حساسیت یا سمیت).
۴) اثربخشی هزینه.
عسل به جز اولین معیار همه را دارد. عسل قدیمی ترین ماده پانسمان زخم است که برای بشر شناخته شده است. مطالعات آزمایشگاهی شواهد بیشتری در مورد استفاده از آن در پانسمان زخم به دلیل فعالیت های زیستی آن ارائه می دهد. عسل لکوسیت ها را تحریک می کند تا سیتوکین ها را آزاد کنند و این همان چیزی است که روند ترمیم بافت را آغاز می کند. همچنین پاسخ ایمنی به عفونت را تحریک می کند. تحریک سایر جنبه های سیستم ایمنی بدن توسط عسل نیز مشهود است (تکثیر لنفوسیت های B و T و عمل فاگوسیت ها). عسل تولید آنتی بادی را تحریک می کند که احتمالاً این موضوع به دلیل اثر عسل در تقویت سیستم ایمنی و فعالیت ضد باکتریایی باشد. فعالیت ضد باکتریایی عسل در طیف گسترده ای است که توسط بسیاری از مطالعات نشان داده شده است.
نتیجه‌گیری :
عسل در مقایسه با درمان‌های مرسوم برای زخم‌های حاد و سوختگی‌های ضخامت جزئی، تقریباً یکسان یا کمی برتر است. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بیشتری با قدرت آماری قابل‌توجه در مقایسه انواع مختلف عسل، به منظور ایجاد مجموعه‌ای قوی از شواهد جهت توصیه‌های قطعی برای استفاده پزشکی مورد نیاز است.
منبع: https://brieflands.com/articles/jjnpp-18311.html
