عسل از دیدگاه بزرگان و اسلام

ابوعلی سینا فیلسوف و بزرگترین شخصیت حکمت و طب ایرانی ۱۰۰۰ سال پیش در کتاب قانون خود نسخه͏ های زیادی بر پایه͏ ی عسل و موم تجویز کرده است.
بقراط حکیم پدر پزشکی و بنیان͏گذار طب یونان ۲۵۰۰ سال پیش در مورد عسل چنین گفته است:
هر دارویی از مواد غذایی درست می͏ شود و متعاقب آن هر غذایی نیز جانشین دارو می͏ گردد. عسل پاسخگوی این دو شرط است.
موریس مترلینگ در مورد عسل گفته: همین امروز اگر زنبور عسل از بین برود هزاران نوع از گیاهان از بین خواهد رفت و از کجا معلوم که تمدن از بین نرود.

عسل در اسلام

در قرآن یک سوره به نام زنبور عسل (سوره نحل) وجود دارد. خداوند سبحان در آیه͏ های ۶۸ و ۶۹ سوره نحل می͏ فرماید:
[و پروردگار تو به زنبور عسل وحی کرد که از کوه͏ ها و درختان و داربست͏ هایی که مردم می͏سازند، خانه͏ هایی برگزین. سپس از تمام میوها و شیره گل͏ ها بخور و راه͏هایی را که پروردگارت برای تو تعیین کرده است به راحتی بپیما. از درون شکم آنها، نوشیدنی با رنگ͏های مختلف خارج می͏ شود که در آن شفا برای مردم است؛ بیقین در این امر نشانه͏ ی روشنی است برای جمعیتی که می͏ اندیشند.]

عسل در مصر

عسل در زندگی روحانی، اجتماعی و اقتصادی مصریان باستان نقش مهمی بازی می͏کرده است. از حکایت͏های به جا مانده در پرستش͏ گاهها و آرامگاه͏ های مردگان چنین بر می͏آید که عسل در آن روزگار از اهمیت بسیاری برخوردار بوده و در سنن قدیمی با اشاره به اهمیت دارویی عسل به بیماران جهت درمان تجویز می͏شد. مصریان قدیم ترکیبی از جو، عسل و گندم تهیه و به جای الکل استفاده می͏ کردند.

عسل در تورات و انجیل

کتاب مذهبی یهودیان از سرزمین مصر یاد می͏ کند که در آن نهرهایی از عسل و شیر جاری است. در کتاب انجیل مسیحیان از عسل و گیاهان دارویی به عنوان هدایای گرانبهای طبیعت یاد شده است.

عسل در یونان باستان

یونانیان باستان تصور می͏ کردند که خدایان چون خوراک بهشتی می͏ خوردند فناناپذیر و ابدی گشته͏ اند، آنها ایمان داشتند که عسل یکی از اجزای مهم این خوراک بهشتی است.

 

منبع: کتاب معجزات درمانی عسل و انگبین ها (دکتر محمد دریایی)