عسل مانوکا می تواند عفونت های جدی ریه ناشی از باکتری مقاوم به دارو را درمان کند

در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله Microbiology منتشر شد، محققان نشان دادند که ترکیب عسل مانوکا در درمان آنتی‌بیوتیکی نبولیزه‌ شده می‌تواند به طور موثر با عفونت‌های تنفسی ناشی از Mycobacterium abscessusus مبارزه کند و یک استراتژی درمانی جدید برای مدیریت M. abscessus ارائه دهد.

M. abscessus یک پاتوژن فرصت طلب است که باعث عفونت های تنفسی، پوستی و بافت نرم کشنده در بیماران مبتلا به سوابق بیماری های ریوی مانند فیبروز سیستیک و برونشکتازی می شود.این مایکوباکتریوم ذاتاً به دارو مقاوم است، و درمان و مدیریت عفونت های ریوی تهاجمی ناشی از آن را چالش برانگیز می کند.
شیمی درمانی ضد میکروبی که برای درمان M. Abscessus استفاده می شود بیش از یک سال طول می کشد. همچنین منجر به عوارض جانبی شدید از جمله تهوع، استفراغ، سمیت کبدی، ترومبوسیتوپنی و لکوپنی می شود.

در بیشتر موارد، درمان ناموفق است. همچنین، بیماران از درمان منصرف می شوند. میزان موفقیت در افرادی که دوره کامل درمان را رعایت می کنند فقط بین ۳۰ تا ۵۰ درصد است. از آنجایی که گزینه های درمانی فعلی بی اثر هستند، محققان باید استراتژی های درمانی جدیدی را برای مبارزه با عفونت های M. Abscessus و بهبود نتایج بیمار بررسی کنند. یکی از این روش ها که هنوز برای درمان M. Abscessus کشف نشده است، عسل مانوکا است.

عسل مانوکا، مشتق شده از گونه های Leptospermum، دارای فعالیت ضد میکروبی به دلیل دارا بودن متیل گلیوکسال (MGO) است. عسل مانوکا و عسل غیرمانوکا همگی براساس اجزای خاصی از فعالیت ضد میکروبی عسل به عسل پزشکی تبدیل شده‌اند. به همین ترتیب، ژل عسل، پانسمان زخم با عسل و عسل نبولیزه شده برای درمان آسم استفاده می شود، که آن را به یک گزینه بالینی مناسب برای درمان M. Abscessus تبدیل می کند.

در مطالعه حاضر، محققان چهار نمونه عسل مانوکا، هر کدام با رتبه بندی MGO متفاوت، MGO40، MGO55، MGO70 و MGO83 را در برابر سویه M. abscessus NCTC 13031 و ۱۶ مورد از بیماران مبتلا به عفونت ریوی M. Abscessus غربالگری کردند.

آمیکاسین یکی از آنتی بیوتیک های خط مقدم است که برای درمان عفونت M. Abscessus استفاده می شود. محققان از مدل ترکیب عسل مانوکا و آمیکاسین به عنوان یک درمان نبولیزاسیون استفاده کردند
هر چهار گرید MGO عسل مانوکا M. Abscessus را مهار کردند.

نتیجه گیری :

جالب اینجاست که درجه MGO عسل مانوکا تاثیر زیادی بر اثرات بازدارندگی عسل ندارد. نکته مهم آنکه، مقاومت دارویی بالاتر سویه های بالینی M. abscessus بر اثربخشی درمان با عسل تأثیری نداشت. این یافته نشان داد که در حالی که فعالیت ضد میکروبی عسل مانوکا به MGO نسبت داده می شود، اجزای فعال آن برای غلبه بر مکانیسم های قبلی مقاومت دارویی در ارگانیسم با هم کار می کنند. بنابراین، مطالعات آینده باید سایر اجزای اصلی عسل مانوکا را برای روشن کردن تغییرات مشاهده شده در فعالیت باکتری‌کشی آن بررسی کنند.

علاوه بر این، مطالعه دیگری نشان داد که افزودن غلظت های فرعی عسل مانوکا در کنار توبرامایسین یا کولیستین از رشد ایزوله های سودوموناس آئروژینوزا به دست آمده از بیماران سیستیک فیبروزیس جلوگیری می کند.
محققان بر این باورند که MGO (در عسل مانوکا) با اعمال فشار به آمیکاسین اجازه نفوذ آسان‌تر به غشای سلولی را می‌دهد که سپس به زیر واحد ریبوزومی باکتریایی ۳۰S متصل می‌شود و باعث مهار سنتز پروتئین باکتری می‌شود.
تا به امروز، مطالعات هیچ گونه عوارض جانبی عسل نبولیزه شده را ثبت نکرده اند، در حالی که عوارض جانبی آمیکاسین شدید است. بنابراین، کاهش دوز آمیکاسین با استفاده از عسل مانوکا، به احتمال زیاد، این عوارض جانبی را کاهش می دهد و در نتیجه نتایج بهتری برای بیمار به همراه خواهد داشت. به این ترتیب، عسل استنشاقی/نبولیزه شده می تواند یک گزینه درمانی امیدوارکننده برای عفونت های ریوی M. Abscessus باشد.

منبع: https://www.news-medical.net/news/20220913/Manuka-honey-could-cure-serious-lung-infections-caused-by-drug-resistant-bacterium.aspx